Rennen, haasten, meer, meer, meer, door, door, door...
Misschien heb je het ooit wel eens meegemaakt: het werd je allemaal te veel. Je kon er niet meer mee dealen wat er allemaal aan de hand was. Er was te veel gebeurd in korte tijd achter elkaar. Je kreeg de kans niet om erover na te denken, het te verwerken, je weg te vinden.
Van keihard blijven zwemmen en je hoofd boven water houden, naar vechten om niet te verdrinken.
Veel mensen hebben geleerd om "hun schouders eronder te zetten" en vooral dóór te gaan. Met alle gevolgen van dien... Want, de situatie vraagt nu eenmaal te veel van je. En met de vechtersmentaliteit ga je alleen maar steeds verder over je grenzen heen en raak je steeds dieper in de problemen.
Als het water tot aan je lippen staat: neem er een slok van.
Als het allemaal te veel dreigt te worden, is het tijd om stil te staan. Even stoppen met vechten, zwemmen, dingen onder controle proberen te krijgen, een uitweg te forceren met denken.
Wat nou als je jezelf, bij wijze van spreken, toestaat om even te verdrinken? Neem een slok van het overweldigende water. En voel eens wat dit met je doet...? Volg het water naar binnen. Met aandacht, overgave en zonder oordeel.
Het is tijd om te voelen. Wat wil deze situatie je nu vertellen? Waardoor wordt deze chaos veroorzaakt? Wat is goed voor jou, wat heb je nodig? En wat wil je ermee?
Zelfs als de wereld aan het vergaan is, heb je de tijd om even rustig een kopje koffie te drinken...
Sommige dingen heb je nu eenmaal niet in de hand. Hoe hard je ook probeert, je kunt zaken niet altijd naar je hand zetten. Soms is het zelfs beter om ze even op hun beloop te laten. Ze lossen zich dan vanzelf op! Of je begrijpt waarom ze gebeurd of vertraagd zijn.
Geloof me, dit was voor mij een harde les.
Ik was gewend om altijd alles op te lossen. Problemen pakte ik actief aan. Kan niet, bestond niet in mijn beleving. En dat ging goed, totdat ik geconfronteerd werd met situaties die ik niet onder controle had. Ik liep keihard tegen de muur. Sindsdien ben ik gaan experimenteren met het aannemen van een accepterende en observerende houding: wat nou als ik even niets doe...?
De oude manier van doen, werkte niet meer...
En ik ontdekte dat het veel fijner is om vertrouwen te hebben in hoe zaken zich natuurlijkerwijs voltrekken. Dit geeft zo veel rust en ontspanning! Je HOEFT dan zelf niet zo veel meer. Natuurlijk lenen bepaalde problemen zich beter voor een actieve aanpak. Maar soms moet je gewoon vertrouwen hebben in het Universum, in je levenspad en vooral jezelf. Je kunt de weg vrij maken voor waardevolle ervaringen door je er vanbinnen voor open te stellen, obstakels uit de weg te ruimen, je ego/gedachten even het zwijgen op te leggen en te kiezen voor het gemak waarmee het leven door je heen kan stromen als je hier geen weerstand tegen biedt.
Om je hiermee te helpen, kun je dit in je achterhoofd houden:
Row, row, row your boat, gently down the stream.
Deze zin komt uit een, voor velen, bekend liedje. Als je goed naar de tekst kijkt, gaat dit precies over het onderwerp van vandaag: ga met de flow mee. Laat je meevoeren door de stroom van het leven. Ga er niet tegenin. Dat kost alleen maar energie en frustratie.
Daarom is het ook zo belangrijk om in overeenstemming en balans met de natuur te leven.
De invloed van de maan speelt hier bijvoorbeeld een grote rol in: als het tijd is om tot rust te komen, kun je beter niet aan nieuwe projecten beginnen. Leer te vertrouwen op je intuïtie. Integreer deze met je intellectuele kennis en je lichamelijke wijsheid. Je zult merken, dat het leven dan een stuk makkelijker en aangenamer wordt.
Xx Kinga.
