Als je eenmaal ontrafeld hebt wat er niet klopt in je leven, kun je jezelf een recept voorschrijven.
Het grootste deel van dit recept zal niets met medicijnen te maken hebben. Je kunt er wel vanuit gaan, dat deze een grote impact op je gezondheid en kwaliteit van leven zal hebben.
Als je eenmaal erkent wat er niet "klopt" in je leven, kun je de nodige veranderingen gaan doorvoeren. Je bent dan in staat om een actieplan voor jezelf op te stellen om anders te denken, patronen te doorbreken, oude wonden te helen, stressreacties zo veel mogelijk te vermijden, te gaan vertrouwen op jezelf, een leven te gaan leiden dat trouw is aan wie je werkelijk bent, enz. Hier is de nodige moed voor nodig, maar het is het zooo waard.
Persoonlijk voorbeeld.
Om je een idee te geven hoe dit kan werken, heb ik besloten om een deel van mijn persoonlijke verhaal met je delen. Hierin kun je de stappen zien die ik heb gemaakt en wat het resultaat hiervan was:
In 2008 werd ik ziek. Ik kon bijna niets meer. Het voelde alsof ik vanbinnen verscheurd werd, ik was doodmoe en had overal pijn. Na uitgebreid onderzoek in het ziekenhuis, dat maanden duurde, stelden de artsen vast dat ik een virus onder de leden had. Ze gingen verder niet onderzoeken wat het precies was, want ze konden er toch niets aan doen. Ik moest gewoon "uitzieken".
Ik werkte toentertijd fulltime als psycholoog en zou binnenkort een gesprek krijgen over mijn contract. Het zou een vast contract worden.
Fulltime werken, lukte me een half jaar lang niet. Thuis kon ik niks anders dan op de bank liggen. Ik kon geen enkele prikkel verdragen: geen tv, niet lezen, geen muziek luisteren, enz. Je kunt je voorstellen, dat ik me kapot verveelde.
Gelukkig had ik genoeg krediet opgebouwd op mijn werk om toch een vast contract te krijgen. Mijn huisarts bleef zoeken naar manieren om me te helpen. Ze was een antroposofisch arts en stelde voor om mij te verwijzen naar een verpleegkundige die "body wrappings" deed met etherische oliën. Op dat moment maakte het me niet meer uit wat er geprobeerd werd en stond overal voor open. Ik had alle reguliere wegen immers bewandeld en die hadden me niet kunnen helpen.
Deze verpleegkundige stelde vast, dat ik veel te veel "in mijn hoofd" had gezeten en dat hierdoor mijn lijf ter hoogte van mijn hart als het ware uit elkaar getrokken werd. Ik was toen helemaal niet bezig met het zelfgenezend vermogen van het lichaam, spiritualiteit of alternatieve geneeswijzen, maar ik geloofde haar, want dit was precies hoe het voor mij voelde.
Na enkele behandelingen voelde ik me een stuk beter, stond weer met beide voeten op de grond (de olie hielp me met aarden en weer in mijn lijf komen) en kon weer prikkels verdragen. Daarna ging het steeds beter.
Echter: bepaalde klachten bleven toch hangen, zelfs toen ik "genezen" werd verklaard. Ik bleef last houden van gewrichtspijn en vermoeidheid. Ik kon amper het stuur van de auto vast houden of mijn haar borstelen. Het voelde alsof ik zware RSI had.
Na weer een half jaar van onderzoeken, werd mij de diagnose medegedeeld: fibromyalgie.
Onmiddellijk ging er één enkele gedachte door me heen: "Ja maar DAT ga ik mezelf niet aandoen!"
Ik weet niet waar dit zo stellig vandaan kwam. Ik had voor die tijd al wel ervaring met het behandelen van mensen met chronische en psychosomatische klachten en had bij mezelf wonderbaarlijke genezingen meegemaakt, maar dit was nieuw voor mij. Diep vanbinnen voelde ik, dat de oplossing voor dit probleem, deze "ziekte", bij mezelf lag. Dat er dingen in mijn leven waren die niet klopten en niet goed voor me waren. Ik wist alleen niet precies wat.
In die periode had ik een fijne relatie. Althans, dat dacht ik toen. Ik werkte als psycholoog, zong in een band en had een rijk sociaal leven. Aan de oppervlakte leek er niets aan de hand te zijn. Ik had dus geen idee waar ik moest beginnen. Ik zocht hulp en antwoorden bij mensen die ik vertrouwde en waarvan ik dacht, dat ze me konden helpen. Dit leidde me naar het pad inwaarts. Het was tijd om volstrekt eerlijk te zijn tegen mezelf over mijn levenssituatie. Dit was een erg pijnlijk proces, kan ik je vertellen. Ik had behoorlijk grote ontkennings-ooglappen op. Wat ik vervolgens deed (onbewust!), was mijn eigen "diagnose" stellen en een bijbehorend recept schrijven.
Maar bovenal ging ik voelen. Echt voelen. Ik werd me ervan bewust, dat mijn relatie totaal niet bij me paste. Dat fulltime werken als psycholoog me niet de voldoening bracht waar ik naar verlangde. En dat mijn vriendengroep vaak veel energie van me vroeg. Ongemerkt zat ik vol frustraties en hield ik me klein. Ik wilde groeien en stappen zetten in m'n leven. Huisje, boompje, beestje. Praten over wat me bezig hield vanbinnen. Dat ging allemaal niet gebeuren met de partner waar ik op dat moment mee samen was en in het leven dat ik voor mezelf gecreëerd had.
Uiteindelijk kwam het erop neer, dat ik mijn hele leven rigorous omgooide. Het jaar 2009 en 2010 stonden dan ook in het teken van verandering. Het was een emotionele achtbaan. Ik verhuisde 5 keer in een jaar, was continu aan het klussen, ging verschillende relaties aan en deed er alles aan om alle ballen in de lucht te houden. Na de welbekende druppel raakte ik opgebrand. Dit bleek de allergrootste en harde leerschool te zijn die ik ooit heb gehad. Het zette mijn leven wederom op zijn kop, omdat ik nu het laatste stukje stabiliteit dat ik had, mijn werk, ook verloor. Nou ja, ik koos er zelf voor, maar het voelde toen niet helemaal zo. Dit was het moment dat ik mijn praktijk startte.
Vanaf dat moment ging mijn gezondheid bergopwaarts. Ik kwam eindelijk aan mijn herstel toe. Ik leerde mijn huidige man kennen en ben veel beter voor mezelf gaan zorgen. In de tussentijd raakten al mijn chronische klachten opgelost.
De achterliggende oorzaken.
Dit soort situaties worden ook wel "the perfect storm" genoemd. Er gaat vanalles mis tegelijkertijd. Veel mensen zullen dit herkennen. Je kunt je hierdoor laten hangen of ervan groeien. Gewapend met mijn gedrevenheid en overlevingsdrang deed ik het laatste. Ik leerde mezelf beter kennen en ging doen wat goed voor mij was. Niet wat ik geacht werd te doen. Heel mijn leven had ik me aangepast aan andermans verwachtingen. Ik hield me sterk, deed alles alleen, waande me zo ongeveer Wonderwoman en eiste het onmogelijke van mezelf. Door het ziek-zijn, leerde ik mezelf overgeven, loslaten en naar mezelf luisteren. Ik leerde voor het eerst mezelf kennen! Het was een aangename ontmoeting ;) Mijn belangrijkste les was, dat ik ook GEWOON EEN MENS BEN.
Nu, jaren later en een hoop kennis en ervaring rijker, kan ik precies begrijpen waarom dit allemaal gebeurd is: mijn leven klopte niet met mijn innerlijke waarheid. Ik hield mezelf voor de gek. Ik was niet gelukkig, niet mezelf en leefde een illusie. Ik dreef mezelf tot het uiterste, totdat mijn lichaam niet anders kon dan mij afremmen. Ik was het contact met mijn emoties kwijt. Sterker nog: ik wist bij God niet wat ik ermee aan moest! Gevoelens waren maar lastig en ik was een meester in ze onderdrukken. Het enige wat ik niet kon, was weglopen voor mezelf. Dit leidde tot een interne strijd, die me uiteindelijk dwong om me weer met mezelf te verbinden.
“Fitting in is about assessing a situation and becoming who you need to be to be accepted. Belonging, on the other hand, doesn’t require us to change who we are; it requires us to be who we are.”
- Brené Brown, The Gifts of Imperfection:
Let Go of Who You Think You're Supposed to Be and Embrace Who You Are -
Iedere klacht, ziekte en ieder probleem dat ik in deze periode op mijn pad tegen kwam, kan ik nu begrijpen en verklaren. Uiteindelijk hebben deze ervaringen me enorm laten groeien. Dat proces is nog steeds gaande, maar op andere (en gelukkig mildere) manieren.
Wat vraagt het leven of je lijf van je?
Heb je dat al wel eens aan jezelf gevraagd? Vanbinnen weet je dat. Je hoeft alleen maar bereid zijn het te voelen. En als dit je beangstigt, je kwetsbaar doet voelen of ontmoedigt, vraag jezelf dit eens af: Wat is enger: de onzekerheid over de nieuwe weg die je in wilt slaan of de zekerheid van ellende? Ik weet één ding absoluut zeker: als je niet bereid bent om je leven preventief bij te sturen volgens je innerlijk kompas, zul je vroeger of later tijd moeten maken voor de gevolgen hiervan.
Genezing vs Healing
Het schrijven en implementeren van het welzijnsrecept geeft geen garantie op genezing, maar garandeert wel healing. En nee, dit is niet hetzelfde. Als je moedig genoeg bent om je te vereenzelvigen met wat goed voor je is, dan geef je je lichaam de kans om zijn natuurlijke herstelmechanisme aan te zetten, optimaliseer je de kans op genezing, minimaliseer je de kans op terugkeer van eerdere ziekten en de kans op het ontwikkelen van nieuwe. Of je daadwerkelijk geneest, is van meerdere factoren afhankelijk en deze hebben we niet allemaal 100% in de hand. Wat je in ieder geval zeker gaat ervaren, is een verbetering van je gezondheid en je algeheel welzijn. Je zult je gelukkiger, meer verbonden en creatiever voelen. Je zult je persoonlijk en spiritueel ontwikkelen. Je gaat meer vrijheid en succes ervaren. En, heel belangrijk, je zult innerlijke rust ervaren en het gevoel hebben dat je een betekenisvol, volwaardig en authentiek leven leidt.
Als dat geen ware remedie of medicijn is, dan weet ik het ook niet meer.
Xx Kinga.
P.S. Over dit onderwerp schrijven, vind ik altijd erg spannend. Het is voor veel mensen controversieel en confronterend. Het is dan ook helemaal niet mijn bedoeling om mensen hiermee te kwetsen of te beweren dat ik alle wijsheid in pacht heb. Ik heb echter wel ruime ervaring op dit gebied, zowel persoonlijk als professioneel. Mijn overtuigingen zijn hierop gebaseerd. En bovendien weet ik wat "waar voelt" voor mij. En ik geloof dat het in ieders bestwil is om dit voor zichzelf uit te maken. Je hoeft van mij dus niets aan of over te nemen. Weet wel, dat ALS je door mijn beweringen getriggerd wordt (of je nou nieuwsgierig of boos wordt), er iets in je is dat geraakt wordt door wat ik zeg of schrijf. Gun het jezelf dan alsjeblieft om dit gevoel nader te onderzoeken en je eigen overtuigingensysteem eens onder de loep te nemen. Ik heb dat (na jaren lijden onder uiteenlopende chronische klachten) ook gedaan en dit heeft me enorm veel opgeleverd. En dat is mijn hartenwens voor andere mensen die (pijn) lijden ook.
