Soms is het nooit genoeg.
Wat je ook doet.
Hoe hard je ook probeert.
Als het toch nooit goed is,
waarom zou je nog je best doen?
Of misschien moet je juist niet opgeven
en doorgaan tot het wel genoeg is?
Vraag jezelf eens af...
voor wie doe je dit allemaal eigenlijk?
Voor wie moet het goed (genoeg) zijn?
En wanneer weet je dat je "er bent"?
Erkenning, waardering, bevestiging...
we hebben het allemaal nodig,
maar ons leven hangt er niet vanaf.
We zijn in geen geval afhankelijk van
de goedkeuring van anderen.
Wat wel belangrijk is, is het goede
in jezelf (h)erkennen.
Wat er wel toe doet, is wat je van
jezelf vindt
en hoe je jezelf behandelt.
En weet je wat het mooie is?
als bijproduct
word je een liever, leuker,
meer ontspannen en liefdevoller
mens voor je omgeving.
Je gezelschap zal anderen doen stralen.
Waar jij, omhuld in zelfliefde, komt,
zullen anderen ruimte ervaren
om zichzelf hetzelfde te gunnen.
Ineens is jezelf zijn
dan meer dan genoeg.
Het gaat er namelijk niet
om wat je doet...voor de ander.
Het maakt niet uit hoezeer
je je best doet om de ander te pleasen.
Het draait allemaal om liefde
die je BENT
En die de harten van anderen verwarmt
ook naar zichzelf.
Geluk vermenigvuldig je door hem te delen.
En daarom, lieve schat:
Het grootste geschenk dat je de wereld
kunt geven, dat ben JIJ.
Xx Kinga.
